ΚΑΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΟΥ!

Τα μισά μου χρόνια της θεατρικής μου καριέρας, τα πέρασα στην επιθεώρηση και σε μερικά μιούζικαλ
που έγραψα και ανέβασα εγώ. Το’ ψαξα γιατί με τραβάει, με διασκεδάζει, μου αρέσει αυτό το είδος.
Βρήκα ότι οι ρίζες μου ξεκινούσαν από το μουσικό θέατρο. Οι γονείς μου ήταν πρωταγωνιστές της οπερέτας
κι εγώ όταν ξεκίνησα να μαθαίνω το θέατρο, πήγα στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
Όμως η αγάπη μου για το μουσικό αυτό είδος, δεν έφυγε. Όποτε τύχαινε το υπηρετούσα. Αυτή η σχέση με το κοινό!
Να το κρατήσεις δέκα λεπτά αποκλειστικά μόνος. Να μπορείς να το κάνεις να σε ακολουθήσει στο γέλιο,
στο τραγούδι και στη σάτιρα, ήταν γοητευτικό.
Έπειτα κάθε φορά, έμπαινε σε δοκιμασία το ταλέντο σου, κι αυτό ήταν μια πρόκληση.
Γιατί η επιθεώρηση είναι ένα πολύ δύσκολο είδος. Φέτος έχω τη χαρά να βρίσκομαι σε ένα από τα δύο μου σπίτια.
Αυτό που με φιλοξένησε τα μισά χρόνια της καριέρας μου. Αυτή τη χρονιά, είναι όμως όλα διαφορετικά.
Αυτή η επιθεώρηση που έχω επίσης την τιμή να συνεργάζομαι, οι συντελεστές βασικοί και απαραίτητοι,
ο συνθέτης, ο σκηνογράφος, ο χορογράφος και πάνω απ’ όλα οι συγγραφείς.
Επίσης οι επιχειρηματίες που δεν στέρησαν τίποτα από την παράσταση, αποτελούν μια εγγύηση για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Φιλοδοξία μου είναι, Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΟΥ, να μπει στην ιστορία των επιθεωρήσεων.
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, εδώ δεν μιλάμε για φτώχια, αλλά για ένα πλούσιο θέαμα, με ξεκαρδιστικά κείμενα,
με χορευτικά που λίγες φορές βλέπει κανείς στην επιθεώρηση και με μια χημεία ηθοποιών,
που σίγουρα θα εξασφαλίσει την επιτυχία.
Καλή σας διασκέδαση, Γιώργος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ